viernes, 31 de julio de 2009

El hombre más buscado (John Le Carré)

Un misterioso hombre musulmán recién llegado a Alemania de manera ilegal es acogido por una familia turca afincada en Hamburgo. El hombre es joven pero está enfermo y, a pesar de vivir en la indigencia, porta mucho dinero y está empeñado en contactar con un banquero llamado Brue. Pronto los servicios de inteligencia de diferentes países se interesan en el caso, pues sospechan de que pueda estar implicado en una red de terrorismo internacional.

Es la primera novela que leo de Le Carré (aunque he visto la adaptación al cine de "El jardinero fiel") pero ya tenía una idea de lo que me esperaba: una novela de conspiraciones, espías y oscuras tramas.
Se nota que el autor tiene mucho oficio en el género: típica estructura de bestseller con tres tramas entrecruzadas, capítulos milimétricamente distribuidos, no más de tres o cuatro páginas sin una pausa. Sin embargo el comienzo es bastante lento, durante muchas páginas sólo se hace un boceto de la situación y cuando se introduce al lector sobre los servicios de inteligencia alemanes se me hizo un poco aburrido.
Los protagonistas iniciales a mitad de libro han cambiado, dándoles un gran peso al banquero y a la abogada del "hombre más buscado". Sin embargo, poco a poco, el papel de los servicios de inteligencia se hace más importante en la trama hasta que hacia el final todo el resto de personajes se ven como marionetas de poderes superiores que compiten entre si.
No es un tema que me atraiga especialmente el de las tramas del islamismo extremo ni el de cómo operan los servicios secretos, pero el libro se deja leer sin que me llegase a entusiasmar.
Quizá el personaje más atractivo y trabajado sea el del banquero: último de una dinastía que se extingue; con casa, coche, hábitos de rico convencional pero que busca sensaciones auténticas y salir del ciclo hipócrita que ha sido una constante en toda su vida.
El final me gustó, aunque termina de una manera un poco abrupta.

Mi calificación: interesante.

4 comentarios:

Deprisa dijo...

Por cómo lo cuentas, será interesante pero sin aspirar a más. Tiene los rasgos típicos de este tipo de libros, y si no aporta nada nuevo no veo ningún aliciente especial para leerlo.

A Lareira Máxica dijo...

Vaia, acabo de descubrir un blog paisano e que fala de libros, como tamén falamos en A Lareira Máxica,http://www.alareiramaxica.blogspot.com/ de vez en cando, á par que os colaboradores escriben relatos.

Noraboa polo teu blog e sorte nos 20 Blogs. Gárdote nos meus favoritos.

Saúdos desde Sanxenxo
Julio

Francisco Guillermo dijo...

Tienes bastantes reseñas interesantes, Le Carre aunque no he leído ninguno de sus libros por el momento, esta en mi lista de espera porque todavía no entro en el ciclo de novelas de espionaje, por ejemplo con Ken Follet, Robert Ludlum, Mark Frost e Ian Fleming. Por otra parte vi que solo tienes uno en tu repertorio de ciencia ficción, yo te recomendaría ampliamente la saga de Proteo de Charles Sheffield, ya que para mi es de los mejores de ciencia ficción, como también el de DUNE y los de Venus Prime. Te invito a que visites mi blog, también tengo unas cuantas reseñas.

Lómeron dijo...

Gracias por los comentarios y por las recomendaciones.
Me temo que mis lecturas no las organizo en ciclos. Más bien al contrario, soy bastante anárquico a la hora de escoger qué leer. De ahí el título del blog.
Casualmente me gusta la ciencia ficción, pero he leído novelas del género sin mucho orden: algo de Asimov por aquí, ciberpunk por allá, la saga de Hyperion por otro lado. Me han hablado muy bien de la serie de Dune, es algo que tengo pendiente.

Vistas de página en total